Page 26 - Dissertation (3)

4. Эмпатия ‒ бұл жеке дара тұлғаның өзге тұлғалардың сезімдерін түсіну
және бөлісу қабілетін білдіреді.
5. Әлеуметтік дағдылар ‒ бұл тұлғаның көшлілікпен тиімді коммуникация
ұзақ мерзімге және сенімді түрде орнату қабілеті.
Сипатталған теория әсіресе мемлекеттік қызметшілер үшін аса маңызды,
өйткені ол түрлі конфликтілерді шешу, наразы азаматтармен коммуникация
орнату сияқты стресске толы жағдайларда тиімді коммуникация орнатуға
көмектеседі [27, р. 3-350].
Мемлекеттік органдардың күнделікті қызметі аясында эмоционалдық
интеллектінің жоғарыда көрсетілген аспектілерін мейлінше жоғары дамыту
мемлекеттік қызметшілердің түрлі стресстік жағдайларды шешуге ықпал етеді.
Атап айтқанда, эмоционалды интеллектісі дамыған мемлекеттік қызметшілер
негативті эмоцияны басынан өткеріп жүрген тұлғалармен жұмыс жасағанда
артық эмоцияға берілмей, өзін бақылауда ұстайды.
Нәтижесінде осындай байсалды мемлекеттік қызметшілермен қарым-
қатынаста болған қоғам өкілдері мен белсенді азаматтар тиісті мемлекеттік
органдар мен олардың қызметкерлері туралы оң пікірді қалыптастыратын
болады. Сәйкесінше, эмпатияны арттыру мемлекеттік қызмет туралы қоғамдық
пікірді жақсартуға және қызмет сапасын көтеруге көмектеседі.
Осылайша, ұсынылған теориялардың әрқайсысы мемлекеттік
қызметшілердің коммуникативтік құзыреттіліктері қалай дамитынын түсіну
бойынша бірегей тұжырымдамалық негізді қалыптастырады. Қоғаммен тиімді
және жемісті коммуникация жасау қабілеті қызметкерлерден ауызша және
жазбаша құзыреттердің жоғары деңгейін ғана емес, сондай-ақ вербалды емес
белгілерді тану, эмпатия көрсету және белсенді тыңдау қабілетін талап етеді.

Сонымен, Спицберг пен Купачтың (1984) коммуникативтік құзыреттілік
теориясы, Хаймстың (1972) мәдени коммуникативтік құзыреттілік
тұжырымдамасы және Големанның (1995) эмоционалды интеллект теориясы
сияқты теориялық тәсілдер азаматтардың өзара әрекеттесуі мен табысты
коммуникативтік құзыреттіліктің көптеген құрамдас бөліктерінің қалай әсер
ететінін тереңірек түсінуге мүмкіндік береді. Мысалы, Спицберг пен Купачтың
(1984) теориясы коммуникативтік құзіреттіліктің, оның ішінде когнитивтік,
эмоционалдық және әлеуметтік аспектілердің көп қырлы сипатын ашып
көрсетеді. Хаймстың (1972) теориясы коммуникацияның контекстік және
мәдени аспектілеріне ден қояды, ал Големанның (1995) теориясы қоғаммен
тиімді коммуникация жасау үшін эмоционалдық интеллекттің маңыздылығын
дәлелдейді [9, р. 3-234; 27, р. 3-350; 39, р. 35-70].
Осыған орай, аталған теориялар мемлекеттік қызмет аясында табысты
коммуникация оорнату үшін қанлай аспектілерге мән беру керек екендігін
ұғындырады. Қоғаммен тиімді коммункация тек лингвистикалық аспектілерді
емес, сондай-ақ басқа да көпқырлы компоненттердің сақталуын талап етеді,
оның ішінде икемділік, эмоционалдық тұрақтылық, мәдени айырмашылықтарды
есепке алу сияқты кең ауқымды мәселелер бар.

26