Page 14 - Dissertation (3)

Зерттеудің тағы бір маңызды бағыты – коммуникативтік құзыреттіліктер
құзыреттілік көзқарастың кеңірек тұжырымдамасы аясында қарастырылған
Сергалиева Р.Т., Бугубаева Р.О., Талимова Л.А. еңбектері [11, c. 191-197].
Ғалымдар құзыреттіліктерді, оның ішінде коммуникативтілікті қалыптастыру
мемлекеттік қызметшілердің тұрақты кәсіби мотивациясын қамтамасыз ететінін,
олардың өзгерістерге бейімділігін арттыруға ықпал ететінін, сондай-ақ
мемлекеттік қызметтегі адам ресурстарын басқару жүйелерін жаңғыртуға негіз
болатынын атап көрсетеді. Сонымен қатар, құзыреттілік моделі жеке тұлғаны
дамыту тетігі ғана емес, мемлекеттік қызметшілерді іріктеу, бағалау және
жоғарылату процестерін жүйелі қолдауды қамтамасыз ететін институционалдық
құрал болып табылатыны атап өтілген. Басқарудың жаңа міндеттері
контекстінде мемлекеттік қызметшілерді оқыту әдістерін түрлендіру
мәселелеріне де айтарлықтай көңіл бөлінеді.
Жұмабаев С.А., Әбіл Е.Қ. және Р.С. Апергенованың ғылыми жұмысында
кәсіби ғана емес, сонымен қатар тұлғааралық, мәдениетаралық және
коммуникативтік құзыреттіліктерді дамытуға бағытталған оқытуда дәстүрлі
академиялық әдістен инновациялық практикалық әдіске көшу қажеттілігі
негізделеді [12, c. 15-24]. Авторлар цифрландыру және өсіп келе жатқан
қоғамдық пікір жағдайында кәсіби тиімділіктің негізгі шарттары ретінде
мемлекеттік қызметшілердің тәуелсіз даму және сыни ойлау қабілетін
дамытудың маңыздылығын да атап көрсетеді.
Мемлекет пен қоғамның өзара әрекеттесуінің концептуалды талдауын
дамытуда қоғамдық коммуникацияның институционалдық және
ұйымдастырушылық-концептуалды мәселелерін қарастыруда Қ.К. Садықова,
Г. Тлемисова және З.А. Махсутованың еңбектері ерекше рөл атқарады.

Зерттеушілер бытыраңқы ақпараттық бастамалардан сенімді нығайтуға,
мемлекеттік органдар қызметінің ашықтығын қамтамасыз етуге және азаматтық
қатысу деңгейін арттыруға бағытталған қоғамдық коммуникацияның тұтас
стратегиясына көшу қажеттілігі жөнінде мәселесе көтереді. Бұл тұрғыда
стратегиялық коммуникация тек технологиялық құрал ретінде ғана емес,
сонымен қатар мемлекеттік қызметшілерде нақты құзыреттерді қалыптастыруды
талап ететін саяси және басқарушылық функция ретінде де қарастырылады [13,
б. 24-33].
Боқаев Б.Н., Балманова Ә.А., Садыкова К.К. зерттеуінде Қазақстан
Республикасының заңнамасында этикалық нормалардың болуына қарамастан
мемлекеттік қызметшілердің коммуникативтік құзыреттері нақты
анықталмағанын атап көрсетіледі. Авторлар халықаралық тәжірибені
(Ұлыбритания, Франция, Канада және т.б.) талдап, ашықтық, кері байланыс және
институционалдық қолдау принциптеріне негізделген кәсіби коммуникация
дағдыларының үлгісін ұсынады. Әлеуметтанулық деректер Қазақстанда осы
құзыреттерді нығайту қажеттілігін растайды [14, б. 163-169].
Искиндирова Ж., Бактиярова Г., Айжарықов Н., Балманова А. өз кезегінде
еліміздің батыс аймақтарындағы байланыс арналарының тиімділігін бағалайды.
Зерттеу нәтижесі көрсеткендей, жеке кездесулер, телефондық және жазбаша

14